ماده ۶۷ قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب ۱۳۶۲: تفاوت میان نسخه‌ها

== پیشینه ==

در [[نظامنامه انتخابات دو درجه]] و [[قانون انتخابات مجلس شورای ملی]] مصوب 1290، تهدید و تطمیع، دو معیار بطلان نتیجه انتخابات بود. مطابق [[ماده 55 نظامنامه انتخابات دو درجه]]: «هر گاه یکی از منتخبین یا نمایندگان به وسیله تطمیع یا تهدید انتخاب شود پس از ثبوت به انجمن نظارت یا مجلس شورای ملی، انتخاب‌ آن منتخب یا نماینده علاوه بر مجازاتی که قانون درباره او معین خواهد کرد، از درجه اعتبار ساقط خواهد بود.». سپس، [[ماده 47 قانون انتخابات مجلس شورای ملی]] مصوب 1290 با اعمال تغییراتی در ماده مزبور، چنین بیان داشت: «انتخاباتی که مبنی بر تهدید یا تطمیع بوده باشد از درجه اعتبار ساقط است و تهدید و یا تطمیع کننده از سه ماه الی یک سال محبوس‌ می‌شود و برای یک الی دو دوره انتخابیه از حق انتخاب محروم خواهد بود.».