ماده ۱۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': از محصول املاک و | '''ماده ۱۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': از محصول [[ملک|املاک]] و [[باغ|باغها]] به مقدار دو سوم سهم [[خوانده]] [[توقیف اموال|توقیف]] می‌شود. اگر محصول جمع‌آوری شده باشد [[مأمور اجرا|مأمور اجراء]] سهم خوانده را مشخص و توقیف می‌نماید. هرگاه محصول جمع‌آوری نشده باشد برداشت آن خواه، دفعتاً یا به دفعات با حضور مأمور اجرا به عمل خواهد آمد. خوانده مکلف است مأمور اجراء را از زمان برداشت محصول مطلع سازد. مأمور اجرا [[حق]] هیچ گونه دخالت در امر برداشت محصول را ندارد، فقط برای تعیین میزان محصولی که جمع‌آوری می‌شود حضور پیدا خواهد کرد. [[خواهان]] یا [[نماینده]] او نیز در موقع برداشت محصول حق حضور خواهد داشت. | ||
تبصره - محصولاتی که در معرض تضییع باشد فوراً ارزیابی و بدون رعایت تشریفات با تصمیم و نظارت دادگاه فروخته شده، وجه حاصل در حساب سپرده دادگستری تودیع می‌گردد. | تبصره - محصولاتی که در معرض [[تضییع]] باشد فوراً [[ارزیابی اموال|ارزیابی]] و بدون رعایت تشریفات با تصمیم و نظارت [[دادگاه]] فروخته شده، [[وجه]] حاصل در [[حساب سپرده دادگستری]] [[تودیع]] می‌گردد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||