ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری:''' تا هنگامی که به متهم دسترسی حاصل نشده، [[بازپرس]] می‌تواند با توجه به اهمیت و ادله وقوع جرم، [[دستور منع خروج از کشور|دستور منع خروج او را از کشور]] صادر کند. مدت اعتبار این دستور، شش ماه و قابل تمدید است. در صورت حضور متهم در بازپرسی یا صدور [[قرار موقوفی تعقیب|قرار موقوفی]]، [[قرار ترک تعقیب|ترک]] یا [[قرار منع تعقیب|منع تعقیب]]، ممنوعیت خروج منتفی و مراتب بلافاصله به مراجع مربوط اطلاع داده می‌شود. در صورتی که مدت مندرج در دستور منع خروج منقضی شود این دستور خود به خود منتفی است و مراجع مربوط نمی‌توانند مانع از خروج شوند.