نظریه شماره 7/1400/924 مورخ 1400/10/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات حضور و اختیارات وکیل تسخیری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چکیده نظریه شماره 7/1400/924 مورخ 1400/10/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات حضور و اختیارات وکیل تسخیری:''' 1- [[وکیل تسخیری|وکلای تسخیری]] فاقد [[قرارداد]] [[وکالت]] با [[متهم]] یا متهمان می باشند و حضور آن ها جهت رعایت تشریفات شکلی رسیدگی و به حکم [[قانون]] الزامی است و قرارداد وکالت محسوب نمی‌شود همچنین برگ معرفی‌نامه‌ای که از طرف کانون وکلا در اختیار [[وکیل]] قرار می گیرد و وکیل تسخیری هم باید نسخه ای از این فرم را تکمیل و ارائه کند نیز عنوان قرارداد وکالت ندارد. از طرف دیگر تعیین وکیل تسخیری، انحصار به [[مرحله بدوی]] ندارد و مادام که عنوان وکالت از وکیل تسخیری سلب نشده، می تواند به وظایف وکالتی خود در مراحل بعدی نیز اقدام کند و آنچه در [[ماده ۳۸۴ قانون آیین دادرسی کیفری]] ذکر شده از اختیار وکلای تسخیری از حق [[وکالت در توکیل|توکیل به غیر]] منصرف است. 2- ظاهر عبارات مذکور در [[ماده ۴۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری]] مربوط به [[وکیل تعیینی]] است و به علت عدم ارتباط وکیل تسخیری با [[متهم]] در صورت وجود شرایط [[رای دادگاه|رای]] صادره [[رای غیابی|غیابی]] محسوب می‌شود.

ثالثا، نظر به این که تعیین وکیل تسخیری، انحصار به مرحله بدوی ندارد و مادام که عنوان وکالت از وکیل تسخیری سلب نشده، می تواند به وظایف وکالتی خود در مراحل بعدی نیز اقدام کند؛ بنابراین وکیل تسخیری حق فرجام خواهی نسبت به آرای [[محکومیت]] حضوری که در مرحله بدوی صادر شده است را دارد و [[رای وحدت رویه شماره ۳۲۲۲ مورخ ۳/۸/۱۳۳۸|آرای وحدت رویه به شماره های ۳۲۲۲ مورخ ۳/۸/۱۳۳۸]] و [[رای وحدت رویه شماره 598 مورخ 1374/2/12 هیات عمومی دیوان عالی کشور( حق تجدیدنظرخواهی وکیل تسخیری)|۵۹۸ مورخ ۱۲/۲/۱۳۷۴ هیأت عمومی دیوان عالی کشور]] مؤید این نظر است.