نظریه شماره 7/1400/924 مورخ 1400/10/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات حضور و اختیارات وکیل تسخیری: تفاوت میان نسخه‌ها

ثالثا، نظر به این که تعیین وکیل تسخیری، انحصار به مرحله بدوی ندارد و مادام که عنوان وکالت از وکیل تسخیری سلب نشده، می تواند به وظایف وکالتی خود در مراحل بعدی نیز اقدام کند؛ بنابراین وکیل تسخیری حق فرجام خواهی نسبت به آرای [[محکومیت]] حضوری که در مرحله بدوی صادر شده است را دارد و آرای وحدت رویه به شماره های ۳۲۲۲ مورخ ۳/۸/۱۳۳۸ و [[رای وحدت رویه شماره 598 مورخ 1374/2/12 هیات عمومی دیوان عالی کشور( حق تجدیدنظرخواهی وکیل تسخیری)|۵۹۸ مورخ ۱۲/۲/۱۳۷۴ هیأت عمومی دیوان عالی کشور]] مؤید این نظر است.

۲- ظاهر عبارت یا وکیل او در هیچ یک از [[جلسه دادگاه|جلسات دادگاه]] حاضر نشود مذکور در [[ماده ۴۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]]، حکایت از وکیل تعیینی دارد و یا مربوط به مواردی است که با عجز از تعیین وکیل و یا امتناع از معرفی وکیل، [[دادگاه]] برای متهم وکیل تسخیری تعیین کرده و متهم نیز حضور نداشته است. در نتیجه در صورتی که متهم متواری یا مجهول المکان باشد، نظر به این که اصولا بین وکیل تسخیری و موکل ارتباطی وجود ندارد، رأی صادره غیابی محسوب می شود و مطابق مقررات، هر زمان که [[محکوم علیه]] رأی غیابی از آن مطلع شود و به آن اعتراض کند، در همان دادگاه قابلیت [[واخواهی]] دارد و حضور وکیل تسخیری صرفا جهت رعایت تشریفات شکلی رسیدگی است و این امر موجب سلب حق اعتراض بعدی محکوم علیه نمی باشد؛ با عنایت به مراتب پیش گفته، پاسخ به قسمت دوم از بند (۲) استعلام منتفی است.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۴۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری]]