ماده ۵۳۲ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 532 قانون تجارت:ا'''گر مال‌التجاره که برای تاجر [[ورشکسته]] حمل شده قبل از وصول از روی صورت‌حساب یا [[بارنامه]] که دارای امضاء ارسال‌کننده است به‌فروش رسیده و فروش صوری نباشد [[دعوای استرداد|دعوی استرداد]] پذیرفته نمی‌شود و الا موافق [[ماده 529 قانون تجارت|ماده ۵۲۹]] قابل استرداد است و استرداد کننده باید وجوهی را که به‌طور علی‌الحساب گرفته یا مساعدتاً از بابت کرایه حمل و حق کمیسیون و [[بیمه]] و غیره تادیه شده یا از این بابت‌ها باید تادیه بشود به طلبکارها بپردازند.

== توضیح واژگان ==

[[بارنامه]] در اصطلاح سندی است که از سوی متصدی حمل و نقل کالا برای قبول و حمل کالا صادر شده و در آن مشخصات کالا، مشخصات فرستنده و نیز نام مبدأ و مقصد و میزان کرایه قید می شود. این سند باید به امضاء و مهر متصدی حمل و نقل برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=110404|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>بارنامه کردن را در اصطلاح به معنای ارسال محصولات از طریق مؤسسات حمل و نقل با اخذ بارنامه از آن ها دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=110408|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>