ماده ۶۹۱ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

هر کس به قهر و غلبه داخل ملکی شود که در تصرف دیگری است اعم از آنکه محصور باشد یا نباشد یا در ابتدای ورود به قهر و غلبه‌ نبوده ولی بعد از اخطار متصرف به قهر و غلبه مانده باشد علاوه بر رفع تجاوز حسب مورد به یک تا شش ماه حبس محکوم می ‌شود. هرگاه مرتکبین ‌دو نفر یا بیشتر بوده و لااقل یکی از آنها حامل سلاح باشد به حبس از یک تا سه سال محکوم خواهند شد.

واژگان

منظور از ملک زمین و اماکن غیر منقول است. بنابراین اموال غیر منقولی مانند وسایل حمل و نقل از جمله اتومبیل، کشتی و ... از شمول ماده خارج خواهند بود.

پیشینه

در ماده 265 قانون مجازات عمومی مصوب 1304 نیز ورود به قهر و غلبه به ملک دیگری مورد جرم انگاری قرار گرفته بود؛ با این تفاوت که ماده مذکور در مجازات بین ملک محصور و غیر محصور تفاوت قائل شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در این ماده قانونگذار ورود به ملک در تصرف دیگری همراه با قهر و غلبه و یا ورود به ملک دیگری و توسل به قهر و غلبه برای ماندن را جرم محسوب نموده است. مرتکب باید با علم به اینکه این عمل ممنوع است به صورت ارادی و اختیاری آن را مرتکب شود. (سو نیت عام) هدف و انگیزه ی فرد از چنین رفتاری در تحقق این عنوان مجرمانه تاثیر گذار نخواهد بود. بدیهی است که اطلاق ماده منصرف از مواردی است که مامورین با مجوز قانونی وارد ملک دیگری میشوند. گفتنی است که در حالت اول (ورود با قهر و غلبه) جرم از نوع مطلق، ساده و آنی است ولی در حالت دوم (ورود و توسل به قهر و غلبه برای ماندن) جرم از نوع مطلق، مرکب و مستمر است.

در ذیل ماده یکی از علل تشدید نوعی مجازات ذکر شده که عبارت از حمل سلاح توسط یکی از مرتکبین و حضور حداقل دو نفر مرتکب است. گفتنی است که دو نفر باید به نحو مباشرت در ارتکاب جرم سهیم باشند و وجود چندین معاون و یک مباشر از علل تشدید محسوب نمیشود.

انتقادات

این ماده در خصوص حالتی که شخص به نحو مشروع یا قانونی وارد ملک دیگری شده است ولی علی رغم اصرار او حاضر به خروج نبوده و با عنف و تهدید در منزل میماند، تعیین تکلیف نکرده است.

مواد مرتبط

ماده 580 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375