ماده ۲۸۴ قانون مجازات اسلامی

مدت نفی بلد در هر حال کمتر از یک سال نیست، اگر چه محارب بعد از دستگیری توبه نماید و در صورتی که توبه نکند همچنان در تبعید باقی می ماند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مدت تبعید یکسال است پس اگر محارب از شهر خارج شد و به شهر دیگری رفت بقیه مدت را در آنجا تمام میکند. مقنن انتهای مدت تبعید را توبه مجرم تعیین کرده است. هرچند برخی فقها مدت تبعید را مقید به توبه و مردن کرده اند.اما برخی دیگر تبعید وی را تا مردن باقی میدانند چون بر این باورند توبه محارب بعد از دستگیری و تبعید پذیرفته نمیشود.

سوابق فقهی

در مدت تبعید محارب اختلاف است.اکثر فقها قائل به استمرار آن تا زمان توبه محارب هستند. همچنین بر اساس نظر فقهی آیت الله خمینی اگر نظر حاکم این باشد که محارب را تبعید کند،باید والی به آن شهر که محکوم رفته است نامه بنویسد و مردم را از معاشرت و داد و ستد و ازدواج با او منع کند و احتیاط آن است که این تبعید کمتر از یکسال نباشد هرچند وی توبه کرده باشد و در صورتی که توبه نکند این تبعید تا آن زمان که توبه کند ادامه پیدا میکند و اگر محارب بخواهد به سرزمین شرک سفر کند والی باید جلوی او را بگیرد و اگر مردم سرزمین شرک او را پناه دهند،فقها نظر داده اند که مسلمانان با آنان میجنگند تا او را بیرون کنند.

انتقادات

هرچند مقنن انتهای مدت تبعید را توبه مجرم ذکر کرده است اما لازم است که مقنن یا سقفی را تعیین نماید یا اگر انتهای مدت تبعید را توبه مجرم گذاشته است،مدت معینی را تعیین نماید که قاضی پس از انتهای آن بررسی نماید که آیا محارب توبه کرده است یا نه و چنانچه توبه نکرده بود تبعید ادامه یابد که هیچ کدام از این موارد از قانون برداشت نمیشود.