ماده ۶۳۳ قانون مدنی

امانتگذار باید مخارجی را که امانتدار برای حفظ مال ودیعه کرده است به او بدهد.

توضیح واژگان

ودیعه: اخذ نایب برای مراقبت از مال را، ودیعه گویند.

پیشینه

به موجب ماده 725 قانون مدنی مصر، ودیعه گذار، باید همه مخارجی را که امین متحمل گردیده؛ تأدیه نموده؛ و هرگونه زیانی را که به ودیعه گیر تحمیل گردیده؛ جبران نماید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اگر ودیعه گیر، اذن در استفاده از مال ودعی را داشته باشد؛ مخارج بهره برداری از آن نیز، بر عهده خود وی خواهد بود.

در ودیعه های با دستمزد، اغلب توافق طرفین بر این است که اجرت مزبور، دربرگیرنده مخارج حفاظت از مال ودعی نیز می باشد.

مودع باید مخارج محافظت از مال ودعی را، تأدیه نماید. مگراینکه مستودع قصد تبرع داشته باشد.

ودیعه گذار، باید مخارج لازمه عرفی، جهت نگهداری از مال را تأدیه نماید. اگر مستودع، به وی دسترسی نداشته باشد؛ می تواند هزینه های مزبور را تأمین نموده؛ و سپس از مودع دریافت نماید؛ و یا اینکه به حاکم مراجعه نماید که وی، ولی هر غایب بوده؛ و مشکل را رفع می کند.

مستودع، فقط حق مطالبه هزینه هایی را دارد؛ که برای نگهداری از مال ودعی متحمل گردیده است. و نسبت به اخذ مخارجی که برای تعمیر یا تزیین آن مال، تأدیه نموده؛ هیچگونه حقی نخواهد داشت. مگراینکه مخارج تعمیر را، بتوان جزء هزینه های لازم برای حفاظت از مال، محسوب نمود.

سوابق فقهی

مستودع، می تواند مخارجی را، که بابت حفاظت از حیوان متحمل گردیده؛ از مالک آن مطالبه نماید.