ماده ۹۳ قانون دریایی ایران مصوب ۱۳۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 93 قانون دریایی ایران مصوب 1343 را به ماده ۹۳ قانون دریایی ایران مصوب ۱۳۴۳ منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
(اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده | (اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده | ||
در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب کند و راه حل دیگری نباشد ، فرمانده کشتی می تواند با رعایت شرایط مذکور در ماده ( 89 ) این قانون به فروش بار کشتی جهت تأمین مخارج ضروری به منظور ادامه سفر کشتی و رسیدن آن به مقصد اقدام کند . فرمانده باید در صورت امکان سعی نماید در چنین مواردی قبلاً با فرستنده بار و مالک کشتی هماهنگی و موافقت آنان را تحصیل کند . | در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب کند و راه حل دیگری نباشد ، فرمانده کشتی می تواند با رعایت شرایط مذکور در ماده ( 89 ) این قانون به فروش بار کشتی جهت تأمین مخارج ضروری به منظور ادامه سفر کشتی و رسیدن آن به مقصد اقدام کند . فرمانده باید در صورت امکان سعی نماید در چنین مواردی قبلاً با فرستنده بار و مالک کشتی هماهنگی و موافقت آنان را تحصیل کند. | ||
== مقالات مرتبط == | |||
[[نمایندگی ظاهری فرمانده کشتی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۹
(اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده
در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب کند و راه حل دیگری نباشد ، فرمانده کشتی می تواند با رعایت شرایط مذکور در ماده ( 89 ) این قانون به فروش بار کشتی جهت تأمین مخارج ضروری به منظور ادامه سفر کشتی و رسیدن آن به مقصد اقدام کند . فرمانده باید در صورت امکان سعی نماید در چنین مواردی قبلاً با فرستنده بار و مالک کشتی هماهنگی و موافقت آنان را تحصیل کند.