برات متقابل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «مطابق ماده ۲۹۸ قانون تجارت، «'''برات رجوعی''' براتی است که دارنده برات اصلی پس از اعتراض برای دریافت وجه آن و مخارج صدور اعتراضنامه و تفاوت نرخ به عهده برات دهنده یا یکی از ظهرنویس‌ها صادر می‌کند».<ref>ماده...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
مطابق [[ماده ۲۹۸ قانون تجارت]]، «'''برات رجوعی''' [[برات به رویت|براتی]] است که [[دارنده برات]] اصلی پس از [[اعتراض]] برای دریافت [[وجه]] آن و مخارج صدور [[اعتراضنامه]] و تفاوت نرخ به عهده [[برات دهنده]] یا یکی از [[ظهرنویس|ظهرنویس‌ها]] صادر می‌کند».<ref>[[ماده ۲۹۸ قانون تجارت]]</ref>  
مطابق [[ماده ۲۹۸ قانون تجارت]]، «'''برات رجوعی''' [[برات به رویت|براتی]] است که [[دارنده برات]] اصلی پس از [[اعتراض]] برای دریافت [[وجه]] آن و مخارج صدور [[اعتراضنامه]] و تفاوت نرخ به عهده [[برات دهنده]] یا یکی از [[ظهرنویس|ظهرنویس‌ها]] صادر می‌کند».<ref>[[ماده ۲۹۸ قانون تجارت]]</ref> به عبارت دیگر، اگر [[دارنده برات|دارنده براتی]] که [[وجه]] آن در موعد [[تأدیه]]، وصول نگردیده و نسبت به آن [[واخواست]] عدم تأدیه شده؛ براتی را بر عهده یکی از مسئولان آن صادر نماید و سپس مبلغ آن را با تنزیل دریافت نماید؛ دراینصورت اقدام به صدور برات رجوعی نموده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2479544|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref>  


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۰

مطابق ماده ۲۹۸ قانون تجارت، «برات رجوعی براتی است که دارنده برات اصلی پس از اعتراض برای دریافت وجه آن و مخارج صدور اعتراضنامه و تفاوت نرخ به عهده برات دهنده یا یکی از ظهرنویس‌ها صادر می‌کند».[۱] به عبارت دیگر، اگر دارنده براتی که وجه آن در موعد تأدیه، وصول نگردیده و نسبت به آن واخواست عدم تأدیه شده؛ براتی را بر عهده یکی از مسئولان آن صادر نماید و سپس مبلغ آن را با تنزیل دریافت نماید؛ دراینصورت اقدام به صدور برات رجوعی نموده‌است.[۲]

مواد مرتبط

منابع

  1. ماده ۲۹۸ قانون تجارت
  2. حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2479544