ماده ۱۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در مواردي كه جرم خارج از حوزه قضائي محل مأموريت بازپرس واقع شده ، اما در حوزه او كشف يا مرتكب در آن حوزه دستگير شود ، بازپرس تحقيقات و اقدامات مقتضي را به عمل مي آورد و در صورت لزوم ، قرار تأمين نيز صادر مي كند و چنانچه قرار صادره منتهي به بازداشت متهم شود ، پس از رسيدگي به اعتراض وي در دادگاه كيفري كه بازپرس در معيت آن انجام وظيفه مي نمايد ، با صدور قرار عدم صلاحيت ، پرونده را به همراه متهم ، حداكثر ظرف چهل و هشت ساعت ، به دادسراي محل وقوع جرم مي فرستد . | در مواردي كه جرم خارج از حوزه قضائي محل مأموريت بازپرس واقع شده ، اما در حوزه او كشف يا مرتكب در آن حوزه دستگير شود ، بازپرس تحقيقات و اقدامات مقتضي را به عمل مي آورد و در صورت لزوم ، قرار تأمين نيز صادر مي كند و چنانچه قرار صادره منتهي به بازداشت متهم شود ، پس از رسيدگي به اعتراض وي در دادگاه كيفري كه بازپرس در معيت آن انجام وظيفه مي نمايد ، با صدور قرار عدم صلاحيت ، پرونده را به همراه متهم ، حداكثر ظرف چهل و هشت ساعت ، به دادسراي محل وقوع جرم مي فرستد . | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۱۶ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
ماده 52 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=482848|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | ماده 52 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=482848|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۱
در مواردي كه جرم خارج از حوزه قضائي محل مأموريت بازپرس واقع شده ، اما در حوزه او كشف يا مرتكب در آن حوزه دستگير شود ، بازپرس تحقيقات و اقدامات مقتضي را به عمل مي آورد و در صورت لزوم ، قرار تأمين نيز صادر مي كند و چنانچه قرار صادره منتهي به بازداشت متهم شود ، پس از رسيدگي به اعتراض وي در دادگاه كيفري كه بازپرس در معيت آن انجام وظيفه مي نمايد ، با صدور قرار عدم صلاحيت ، پرونده را به همراه متهم ، حداكثر ظرف چهل و هشت ساعت ، به دادسراي محل وقوع جرم مي فرستد .
پیشینه
ماده 52 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر اساس این ماده چنانچه جرم در خارج از حوزه قضایی محل وقوع جرم واقع اما در حوزه آن کشف شود یا مرتکب در آنجا دستگیر شود، باید تحقیقات مقتضی در همین محل به عمل آمده و سپس پرونده نزد مرجع صالح ارسال شود.[۲] عده ای معتقدند هرگاه شکایتی در دادسرای یک حوزه قضایی واقع شده و بازپرس در آن حوزه اقداماتی نظیر استماع شهادت شهود و دیگر تحقیقات مقدماتی را انجام دهد و سپس مشخص شود رسیدگی به جرم در صلاحیت دادسرای دیگری است، نمی توان بر این اساس اقدامات انجام شده در دادسرای اولیه را باطل دانست.[۳]
رویه قضایی
به موجب نظریه مشورتی 7/2980-1388/5/18 اگر دادگاه محل دستگیری متهم صلاحیت محلی نداشته باشد، در صورت وجود دلایل کافی و توجه اتهام، قرار تامین کیفری مناسب صادر و پرونده با صدور قرار عدم صلاحیت به مرجع صالح فرستاده می شود. حال اگر این قرار تامین منتهی به بازداشت متهم شود، نسبت به اعزام وی اقدام میشود. اما اگر دادگاه محل دستگیری متهم صلاحیت ذاتی نداشته باشد، منحصرا دستور اعزام متهم به دادگاه صالح صادر می شود.[۴]
منابع
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 482848
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. آیین دادرسی کیفری(جلد اول و دوم) (از وقوع جرم تا اجرای حکم، دادسرا، مراحل کشف، تحقیق و تعقیب، دادگاه کیفری عمومی، دادگاه کیفری استان، تجدیدنظر، شعب تشخیص، فرجام، دعاوی ناشی از جرم، احکام و قرارهای کیفری، ادله اثبات جرم، وظایف قضات، وکلا و ضابطین دادگستری). چاپ 4. پایدار، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 889400
- ↑ عباس زراعت. بطلان در آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2275392
- ↑ مجموعه قوانین و مقررات آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 11. معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 492088