ماده ۵۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری]] | [[ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
با توجه به عرف قانونگذاری که تبصره یک ماده معمولا را جدا از خود ماده نمی داند و تبصره یک ماده حکم مندرج در خود ماده را گاها مورد تفسیر، تعمیم و یا تخصیص قرار می دهند ، لذا باید گفت تبصره های ماده 520 نیز در مورد این ماده لازم الرعایه می باشد .<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح آیین دادرسی کیفری (اجرای احکام کیفری و اقدامات تأمینی و تربیتی و...)|ترجمه=|جلد=|سال=1395|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6320236|صفحه=|نام۱=سیدحمید|نام خانوادگی۱=شاهچراغ|نام۲=حسن|نام خانوادگی۲=حاجیلو|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۲
ماده ۵۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری: قاضی اجرای احکام کیفری محل اجرای حکم تبعید یا اقامت اجباری، در صورت ضرورت و با اخذ تأمین مناسب به محکومان به تبعید یا اقامت اجباری با رعایت مفاد ماده (۵۲۰) این قانون مرخصی اعطاء می‌کند.
مواد مرتبط
ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری
با توجه به عرف قانونگذاری که تبصره یک ماده معمولا را جدا از خود ماده نمی داند و تبصره یک ماده حکم مندرج در خود ماده را گاها مورد تفسیر، تعمیم و یا تخصیص قرار می دهند ، لذا باید گفت تبصره های ماده 520 نیز در مورد این ماده لازم الرعایه می باشد .[۱]
منابع
- ↑ سیدحمید شاهچراغ و حسن حاجیلو. شرح آیین دادرسی کیفری (اجرای احکام کیفری و اقدامات تأمینی و تربیتی و...). چاپ 1. جنگل، 1395. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320236