ماده ۱۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری

هرگاه شخصي كه دستور احضار يا جلب او داده شده به علت بيماري ، كهولت سن يا معاذيري كه بازپرس موجه تشخيص مي دهد ، نتواند نزد بازپرس حاضر شود ، در صورت اهميت و فوريت امر كيفري و امكان انجام تحقيقات ، بازپرس نزد او مي رود و تحقيقات لازم را به عمل مي آورد .

پیشینه

سابقاً ماده 125 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

گاه ممکن الست فرد احضار یا جلب شده به دلایلی موجه نظیر بیماری قادر به حضور نزد بازپرس نباشد. در این شرایط احضار مجدد او بی فایده و جلب وی نیز ناعادلانه است. از همین روی بر اساس این ماده، در امور جزایی امکان حضور بازپرس نزد فردی که جلب شده اما به دلیلی نظیر بیماری ناتوان از حضور نزد بازپرس است، در موارد فوریت امر وجود دارد. در این صورت دیگر نیازی به انتظار جهت رفع مانع نخواهد بود.از این حالت به عنوان « تحقیق در منزل» نیز یاد شده است. عده ای صدور این قرار را در مراحل نخستین تشکیل پرونده چندان متداول نمی دانند. چرا که در فرض ضرورت و فوریت امر، صدور قرار موجب ایجاد تاخیر می شود. ظاهر ماده بیانگر آن است که امکان اعظای نمایندگی به ضابطان دادگستری جهت تحقیق از فرد بیمار یا ناتوان از حضور نزد بازپرس، وجود ندارد. همچنین گروهی معتقدند اعمال مفاد این ماده منوط به حضور شخص جلب شده در حوزه قضایی مرجع رسیدگی کننده است. در غیر این صورت باید قائل به اعطای نیابت قضایی به مرجع صالح بود.

عده ای معتقدند برای احراز ضرورت تحقیق در منزل، وجود سه شرط لازم است:

1- بیماری متهم و سایر معاذیر به نحوی که مانع از حضور شود.

2-اهمیت و فوریت تحقیق

3- احراز ضرورت فوریت تحقیق توسط بازپرس