ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

تحقيق و بازجويي از شهود و مطلعان قبل از رسيدگي در دادگاه ، غيرعلني است .

بر اساس این ماده پیش از محاکمه، تحقیق از شهود و مطلعین باید به صورت غیر علنی صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=تدریس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1640572|صفحه=|نام۱=عبدالرسول|نام خانوادگی۱=دیانی|چاپ=1}}</ref>لذا در مرحله تحقیقات  کیفری اصل بر غیر علنی بودن قرار می گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4455820|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref> چرا که این غیر علنی بودن تحقیقات از ویژگی های تفتیشی بودن تحقیقات مقدماتی است که به اقتضای آن باید تحقیقات از شهود نیز به صورت غیر علنی صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692592|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> عده ای از ظاهر این ماده چنین برداشت کرده اند که شهادت شاهد باید به صورت شفاهی بوده و نوشتن آن مجاز نیست. اما این استنباط فاقد ایراد نیست. چرا که اتفاقاً شهادت کتبی از شهادت شفاهی دقیق تر بوده و امکان انکار آن وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484468|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>