ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': هر گاه [[شخص ثالث|شخص ثالثی]] در موضوع [[دادرسی]] [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوای]] اصلی برای خود مستقلاً [[حق|حقی]] قایل باشد یا خود را در محق شدن یکی از طرفین [[ذی‌نفع]] بداند، می‌تواند تا وقتی که [[ختم دادرسی]] اعلام نشده‌است، وارد دعوا گردد، چه این که رسیدگی در مرحله بدوی باشد یا در مرحله [[تجدیدنظرخواهی|تجدیدنظر]]. در این صورت نامبرده باید [[دادخواست]] خود را به [[دادگاه|دادگاهی]] که [[دعوا]] در آنجا مطرح است تقدیم و در آن منظور خود را به طور صریح اعلان نماید.
'''ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': هر گاه [[شخص ثالث|شخص ثالثی]] در موضوع [[دادرسی]] [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوای]] اصلی برای خود مستقلاً [[حق|حقی]] قایل باشد یا خود را در محق شدن یکی از طرفین [[ذی‌نفع]] بداند، می‌تواند تا وقتی که [[ختم دادرسی]] اعلام نشده‌است، وارد دعوا گردد، چه این که رسیدگی در مرحله بدوی باشد یا در مرحله [[تجدیدنظرخواهی|تجدیدنظر]]. در این صورت نامبرده باید [[دادخواست]] خود را به [[دادگاه|دادگاهی]] که [[دعوا]] در آنجا مطرح است تقدیم و در آن منظور خود را به طور صریح اعلان نماید.  
* {{زیتونی|[[ماده ۱۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۱۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}