نظریه شماره 7/99/910 مورخ 1399/08/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره افراد مجنون دارای حالت خطرناک: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/910|شماره پرونده=99-168-910 ک|تاریخ نظریه=1399/08/10}}

'''استعلام''': عطف به نظریه شماره ۷/۹۹/۶۹۶-۱۳۹۹/۶/۱۵، با توجه به این که در فرض سوال دو دسته از افراد مجنون، یکی خود معرف و دیگری توسط دستور قضایی مورد سوال واقع شده است، همچنین بندهای دوم و سوم سوال نیز به صراحت پاسخ گویی نشده است، خواهشمند است مراتب را تشریح و تبیین فرمایید.

۱ و ۲- در فرضی که مجنون نه به اعتبار ارتکاب جرم یا توجه اتهام به وی، بلکه صرفا حسب اعلام دیگران از جمله خویشاوندان دارای حالت خطرناک است و موضوع نه از منظر مقررات کیفری، بلکه از جهت امور حسبی مطابق ماده ۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری و دیگر مقررات مشابه به دادستان گزارش می شود، دادستان بر اساس مقررات مربوط از جمله مقررات مربوط به نصب قیم و درمان یا نگهداری مجنون از محل اموال وی، اقدامات لازم را معمول می دارد و چنانچه مجنون مال نداشته و آزادی وی نیز خطرناک باشد با استفاده از ملاک ماده ۲۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری، دادستان می تواند او را به مراجع مندرج در این ماده معرفی کند و در این صورت نیز نگهداری وی با هزینه دولت انجام می گیرد. بنابراین همان گونه که در نظریه شماره ۶۹۶/۹۹/۷ مورخ ۱۵/۶/۱۳۹۹ بیان شد، در هیچ یک از دو فرض مطرح شده در سؤال، هزینه ای از سوی بیمار یا وابستگان وی پرداخت نمی شود.