نظریه شماره 7/99/1823 مورخ 1400/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احراز زنده بودن شخص پس از صدور قرار موقوفی تعقیب به علت فوت او: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1823|شماره پرونده=99-168-1823 ک|تاریخ نظریه=1400/01/24}}

'''استعلام''': چنانچه شخصی به اتهام ایراد صدمه بدنی و قتل غیر عمدی ناشی از بی احتیاطی در امر رانندگی به صورت غیابی به پرداخت دیه و حبس محکوم شود و در زمان رسیدگی به درخواست اعتراض و واخواهی وی از دادنامه غیابی، با ارائه گواهی های جعلی در خصوص فوتش قرار موقوفی تعقیب صادر و پرونده مختومه شود و پس از چند سال بعد با مراجعه شکات و ارائه مشخصات دقیق متهم، زنده بودن وی محرز شود، آیا می توان استنباط کرد که قرار موقوفی تعقیب صادره سالبه به انتفاء موضوع است؛ یا این که پرونده باید توسط اجرای احکام ثبت و دادنامه اجرا شود؟

در فرض استعلام که پس از محکومیت غیابی متهم به دیه و حبس و در مرحله واخواهی، با ارائه گواهی فوت جعلی، قرار موقوفی تعقیب صادر شده است، حکم محکومیت غیابی صادره در پرونده، با فرض قطعیت قرار موقوفی تعقیب اعتبار خود را از دست داده است و قرار موقوفی تعقیب صادره تا زمانی که به طریق قانونی از اعتبار ساقط نشده است همچنان معتبر است و تنها راه بی اعتبار ساختن آن، توسل به ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ است. البته متهم پرونده به اتهام جعل و استفاده از سند مجعول، به شرط عدم شمول مرور زمان قابل تعقیب خواهد بود.