ماده ۵۹۹ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

گروهی برای بریدن «روته»، قائل به پرداخت نصف دیه شده اند، اما در خصوص مفهوم روته اختلاف نظر است، گروهی آن را نوک بینی دانسته اند و گروهی نیز روته را حائل بین دو سوراخ بینی تعریف کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>

سابقاً [[ماده 385 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]] در این خصوص وضع شده بود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2849448|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=افتخاری|چاپ=2}}</ref>البته در قانون دیات مصوب 1361، حکمی در این خصوص وجود نداشت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>

گروهی دیه از بین بردن نوک بینی را که همان محل چکیدن خون است، معادل 50 نفر شتر دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>

مستند فقهی این ماده را روایتی از حضرت علی (ع) دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>گروهی نیز معتقدند در باب دیه نوک بینی، در روایات شرعی نمی توان مستندی بدست آورد و باید در این خصوص به قواعد عمومی دیات رجوع کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>

برخی از فقها بیان کرده اند که قطع کردن جلوی بینی، موجب نصف دیه کامل و معادل پانصد دینار است، وارد کردن چیزی در بینی به وسیله نیزه یا تیر بدون مسدود نمودن سوراخ بینی، موجب سیصد و سی و سه دینار و یک سوم دینار است، اما در فرض سوراخ نمودن با چیزی که بهبود یافته و جوش بخورد، موجب یک پنجم دیه جلوی بینی و معادل صد دینار است، [[آسیب]] های دیگر نیز بر این پایه حساب می شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>