رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1354/3/26 هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
خط ۱۰: خط ۱۰:


[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1354]]

نسخهٔ ‏۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۹

رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1354/3/26 هیئت عمومی دیوان عالی کشور (موضوع: عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن): نظر به اینکه افتادن یک دندان عرفاً نقص عضو تلقی نمی‌گردد لذا با وجود گذشت شاکی خصوصی مورد مشمول بند (1) تبصره (2) ماده (1) قانون تسریع دادرسی و اصلاح قسمتی از قوانین آیین‌ دادرسی کیفر عمومی مصوب 1352/11/2 بوده و قابل گذشت می‌باشد این رأی به استناد ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین‌دادرسی کیفری مصوب 1337 برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

مواد مرتبط

ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی

جستارهای وابسته

جرایم قابل گذشت

گذشت شاکی