رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1354/3/26 هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1354/3/26 هیئت عمومی دیوان عالی کشور (موضوع: عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن):''' نظر به اینکه افتادن یک دندان عرفاً [[نقص عضو]] تلقی نمی‌گردد لذا با وجود [[گذشت شاکی]] خصوصی مورد مشمول بند (1) تبصره (2) ماده (1) قانون تسریع دادرسی و اصلاح قسمتی از قوانین آیین‌ دادرسی کیفر عمومی مصوب 1352/11/2 بوده و [[جرایم قابل گذشت|قابل گذشت]] می‌باشد این رأی به استناد ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین‌دادرسی کیفری مصوب 1337 برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1354]]