مطالعه تطبیقی اجرای توافقات سهامداران در نظام حقوقی ایران و انگلیس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* قواعد آمره | * قواعد آمره | ||
* اشخاص ثالث | * اشخاص ثالث | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده 975 قانون مدنی]] | |||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۵
مطالعه تطبیقی اجرای توافقات سهامداران در نظام حقوقی ایران و انگلیس نام مقاله ای از محمد ساردوئی نسب و مهرناز مهرابی است که در دوره هشتم شماره دوم فصلنامه علمی حقوق تطبیقی دانشگاه مفید منتشر شده است.
چکیده
سهامداران به‌منظور تکمیل مفاد اساسنامه و مصوبات مجامع عمومی، مجموعه‌ای از توافقات جانبی، مانند توافقات مربوط به شیوه مدیریت شرکت سهامی، نحوه رأی‌دهی در مجامع، شیوه‌های انتقال سهام و امثال آن را در مورد ساختار و عملکرد شرکت سهامی تنظیم می‌نمایند. توافقات جانبی سهامداران، در مقایسه با اسناد شرکتی در شرکت‌های سهامی از خصوصیات و جایگاه متفاوتی برخوردار هستند. بااین‌حال، ارتباط و تأثیرپذیری متقابل این اسناد در عمل غیرقابل‌انکار است.
به‌موجب قاعده کلی ماده 975 قانون مدنی، برای اینکه توافقات سهامداران قابل اجرا باشد، مفاد آن‌ها نباید قواعد آمره مربوط به قراردادها و شرکت‌های تجاری را نقض نماید. سهامداران طرف توافقات و یا شرکت سهامی درصورتی‌که طرف توافق قرار گرفته باشد، می‌توانند، اجرای تعهدات ناشی از توافقات را از سهامداران متعهد درخواست نمایند. سهامداران می‌توانند افزون بر ضمانت‌اجراهای قانونی تخلف از تعهدات، ضمانت‌اجراهای قراردادی، مانند مبلغ مقطوع خسارت، تعلیق حق رأی و یا اخراج از شرکت را در توافقات خود پیش‌بینی نمایند. به دلیل فقدان مقرره قانونی در حقوق ایران، سهامداران تکلیفی در افشای توافقات سهامداران نزد اداره ثبت شرکت‌ها ندارند. همچنین، توافقات سهامداران نمی‌تواند به ضرر اشخاص ثالث، مانند سهامداران خارج از توافق، طلبکاران شرکت و یا دولت مورد استناد قرار گیرد.
کلیدواژه‌ها
- توافقات سهامداران
- اجرا
- قواعد آمره
- اشخاص ثالث