ماده ۱۲۱۹ قانون مدنی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''ماده 1219 اصلاحی 14/8/1370''' هر یک از ابوین مکلف است در مواردی که به موجب مادهی ق...» ایجاد کرد) |
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 1219 قانون مدنی را به ماده ۱۲۱۹ قانون مدنی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۴
ماده 1219 اصلاحی 14/8/1370
هر یک از ابوین مکلف است در مواردی که به موجب مادهی قبل باید برای اولاد آنها قیم معین شود مراتب را به دادستان حوزهی اقامت خود و یا به نمایندهی او اطلاع داده و از او تقاضا نماید که اقدام لازم برای نصب قیم به عمل آورد.
توضیح واژگان
به شخصی که توسط دادگاه، جهت نمایندگی در امور شخصی دیگر، تعیین گردد؛ نماینده قضایی گویند.[۱]
پیشینه
این ماده، قبل از اصلاح، کاملاً از حیث محتوا، شبیه ماده فعلی بوده؛ و تنها تفاوت بین در ماده ناسخ و منسوخ، در به کار بردن برخی اصطلاحات هم معنا است.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
یکی از وظایف دادستان، معرفی اشخاص ذیصلاح، جهت قیمومت محجورینی است که ابوین آنها، از مرجع قضایی، درخواست تعیین قیم نموده اند.[۳]
نصب قیم برای محجورین، با درخواست یکی از اشخاص مندرج در این ماده و دو ماده بعد، میسر می گردد. البته ممکن است مقام قضایی ذیصلاح، پیش از تعیین قیم ، مبادرت به صدور حکم حجر نماید. [۴]
اگر هیچ یک از اشخاص مندرج در این ماده و دو ماده بعد، جهت نصب قیم برای محجور، اقدام ننمایند؛ برخی مؤسسات نظیر شهرداری، اداره آمار، اداره ثبت احوال، بخشداری و ... می توانند از مقام قضایی، تقاضا نمایند تا برای شخص مزبور، قیم تعیین نماید. [۵]
منابع
- ↑ عباس کریمی. آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1549508
- ↑ مجموعه قانون مدنی (ویرایش ششم). چاپ 7. معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 268592
- ↑ سیدمرتضی قاسم زاده. امور حسبی غایب مفقود الاثر. چاپ 1. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2707920
- ↑ علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 1. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5051756
- ↑ مهرانگیز کار. ساختار حقوقی نظام خانواده در ایران. چاپ 1. روشنگران و مطالعات زنان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1163132