سلاح‌های هسته‌ای، نقطة تلاقی حقوق توسل به زور و حقوق بشردوستانه بین‌المللی در پرتو رأی مشورتی دیوان بین‌المللی دادگس: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''سلاح‌های هسته‌ای، نقطة تلاقی حقوق توسل به زور و حقوق بشردوستانه بین‌المللی در پرتو رأی مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری (1996)''' نام مقاله ای از حسن سواری است که در شماره چهارم (فروردین 1382) فصلنامه پژوهشهای حقوقی من...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده 26 منشور ملل متحد]] | |||
* [[ماده 11 منشور ملل متحد]] | |||
* [[ماده 2 منشور ملل متحد]] | |||
* [[ماده 51 منشور ملل متحد]] | |||
* [[ماده 6 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی]] | |||
* [[ماده 2 کنوانسیون راجع به نسل کشی 1948]] | |||
* [[قطعنامه 660 شورای امنیت 1990]] | |||
* [[قطعنامه 678 شورای امنیت 1991]] | |||
* [[ماده 39 منشور ملل متحد]] | |||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۸
سلاح‌های هسته‌ای، نقطة تلاقی حقوق توسل به زور و حقوق بشردوستانه بین‌المللی در پرتو رأی مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری (1996) نام مقاله ای از حسن سواری است که در شماره چهارم (فروردین 1382) فصلنامه پژوهشهای حقوقی منتشر شده است.
چکیده
ممنوعیت توسل یا تهدید به استفاده از زور در روابط بین‌المللی اصلی بنیادین در نظام حقوق بین‌الملل محسوب می‌شود که صرفاً پذیرای دو استثنای دفاع مشروع و نظام امنیت جمعی سازمان ملل متحد شده است. اینکه آیا حقوق بشردوستانه بین‌المللی به آن درجه از رشد و استحکام نائل شده که کاربرد یا تهدید به استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را حتی در مقام دفاع مشروع تحت تأثیر قرار دهد در پرتو نظریه مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری (1996) محور بحث این مقاله را تشکیل می‌دهد.
کلید واژه ها
- حق توسل به زور
- سلاح های هسته ای
- حق بشر دوستانه بین المللی
- سازمان ملل متحد
- دیوان بین المللی دادگستری
- دفاع مشروع