ماده ۶۹۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

هرگاه با قطع تمام زبان، حس چشایی از بین برود،فقط دیه قطع زبان پرداخت می‌ شود و اگر با قطع بخشی از زبان، چشایی از بین برود یا نقصان یابد، در‌ صورتی ‌که چشایی از بین رفته مربوط به همان قسمت زبان باشد، هر کدام از ارش چشایی و دیه زبان که بیشتر باشد، باید پرداخت شود و اگر چشایی از بین رفته مربوط به همان قسمت از زبان نباشد، ارش چشایی و دیه زبان جداگانه باید پرداخت شود مگر اینکه از دیه کامل بیشتر باشد که در این صورت فقط به میزان دیه کامل پرداخت می‌ شود و اگر با جنایت بر غیر زبان، چشایی از بین برود یا نقصان پیدا کند، دیه یا ارش آن جنایت بر ارش چشایی افزوده می‌ گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در مورد از بین رفتن حس چشایی با قطع کامل زبان و پرداخت تنها یک دیه زبان باید توجه داشت که ملازمه بین زبان و چشایی مبنای حکم تداخل قرار گرفته است.همینطور از آنجایی که حس چشایی تابع و قائم به زبان است یعنی از بین بردن زبان لازمه اش از بین رفتن حس چشایی است،دیه منفعت چشایی با دیه زبان تداخل میکند.یعنی بیش از ثبوت دیه قطع زبان چیز دیگری ثابت نمیشود.

انتقادات

در مورد ثبوت دیه زبان در صورت از بین رفتن حس چشایی در اثر قطع کامل زبان و همچنین از بین رفتن چشایی در اثر جنایت بر غیر زبان و پرداخت دیه یا ارش آن جنایت علاوه بر ارش چشایی،باید توجه داشت که تفاوت صدر و ذیل ماده مبنی بر تداخل و عدم تداخل دیه قابل توجیه نیست.