ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
مقصود از « مقام قضایی» در ماده فوق همان مقامی است که دستور تفتیش و بازرسی را صادر نموده است.4680480 | مقصود از « مقام قضایی» در ماده فوق همان مقامی است که دستور تفتیش و بازرسی را صادر نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4680480|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
نسخهٔ ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۲
ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری:مجوز تفتيش و بازرسي منزل و محل كار اشخاص و مقامات موضوع مواد ( 307 ) و ( 308 ) و نيز متهمان جرايم موضوع بند ( ث ) ماده ( 302 ) اين قانون ، بايد به تأييد رئيس كل دادگستري استان برسد و با حضور مقام قضائي اجراء شود .
توضیح واژگان
مقصود از « مقام قضایی» در ماده فوق همان مقامی است که دستور تفتیش و بازرسی را صادر نموده است.[۱]
پیشینه
سابقاً ماده 97 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.[۲]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4680480
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277284