دیه بینی: تفاوت میان نسخه‌ها

فلج شدن بینی مورد پیش بینی فقها قرار گرفته است، منتها مقصود آن ها از [[شلل]]، از میان رفتن قوه بویایی نمی باشد، چرا که این امر موجب دیه کامل است، بلکه مقصود همان سست شدن، افتادن و خشک شدن بینی دارای حس بویایی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد فقه دیات (مطالعه تطبیقی در مذاهب اسلامی)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4678744|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=حاجی ده آبادی|چاپ=1}}</ref>  برخی از [[فقهای امامیه]] بیان کرده اند که جنایت موجب فلج شدن بینی، دو ثلث دیه بینی سالم را موجب می شود و قطع کردن این بینی فلج از سوی دیگری، موجب یک سوم دیه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4179744|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref>  فقهای عامه بر این باورند که برای فلج کردن بینی باید قائل به ارش بود نه دیه مقدر.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=متون فقه (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=خط سوم|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2500276|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=حمید|نام خانوادگی۲=مسجدسرایی|چاپ=1}}</ref> همچنین در فرض قطع کردن بینی فلج، باید دیه کامل آن پرداخته شود.836324