ماده ۲۰ قانون مدیریت بحران کشور

كاركنان دستگاھھاي موضوع ماده (2) اين قانون و اشخاصي كه داوطلبانه يا به درخواست سازمان مديريت بحران كشور در پاسخ به حوادث و بحران ھا، تحت مديريت اين سازمان به ھر نحو ھمكاري مي كنند، در صورت آسيب يا فوت ناشي از انجام وظايف محوله به عنوان «فداكار خدمت» شناخته مي شوند. ھزينه ھاي پزشكي و غرامت صدمه جسمي، نقص عضو، فوت و مستمري خود يا خانواده ايشان، به شرح ذيل پرداخت مي شود: ١ـ در مورد مشمولان قانون مديريت خدمات كشوري مصوب 8 / 7 / 1386 با اصلاحات و الحاقات بعدي، طبق احكام اين قانون اقدام مي شود. 2ـ در مورد آن دسته از كاركنان دستگاھھاي موضوع ماده (2) اين قانون كه مشمول قانون مديريت خدمات كشوري نيستند، مطابق قوانين و مقررات دستگاه متبوعشان اقدام مي شود، به نحوي كه در پرداخت مستمري به گونه اي اقدام شود كه ميزان آن بعد از ھمسان سازي با قانون مديريت خدمات كشوري، از مبلغ پرداختي به مشمولان قانون مذكور كمتر نباشد. سازمان موظف است مابه التفاوت آن را از محل اعتبارات موضوع ماده (16) اين قانون پرداخت كند. ٣ ـ در مورد اشخاصي كه تحت پوشش بيمه مسؤوليت قرار دارند، طبق مقررات اين بيمه اقدام مي شود. 4ـ در مورد ساير اشخاص، سازمان مكلف است از محل اعتبارات موضوع ماده (16) اين قانون، معادل ديه بيمه حوادث فراگير، غرامت پرداخت كند و در پرداخت مستمري به گونه اي عمل كند كه ميزان آن بعد از ھمسان سازي با قانون مديريت خدمات كشوري، از مبلغ پرداختي به مشمولان قانون مذكور كمتر نباشد. تبصره ١ـ سازمان مكلف است با ھمكاري سازمان اداري و استخدامي كشور و بيمه مركزي ظرف مدت شش ماه پس از لازم الاجراء شدن اين قانون، آيين نامه اجرائي اين ماده را تھيه كند و به تصويب ھيأت وزيران برساند. تبصره ٢ـ ساز و كار لازم در خصوص نحوه تكريم و خاكسپاري جانباختگان موضوع اين ماده، توسط سازمان مديريت بحران كشور با ھمكاري سازمان شھرداري ھا و دھياري ھاي كشور پيش بيني مي شود.