ماده ۲۸ قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* [[بنگاهداری صندوقهای بازنشستگی در نظام تامین اجتماعی ایران]] | * [[بنگاهداری صندوقهای بازنشستگی در نظام تامین اجتماعی ایران]] | ||
* [[نظارت مالی بر سازمان تامین اجتماعی]] | * [[نظارت مالی بر سازمان تامین اجتماعی]] | ||
* [[تحلیل حقوقی – اقتصادی حق بیمه های پیمانکاری‌ها؛ نقدی بر رویه سازمان تأمین اجتماعی و دیوان عدالت اداری]] | |||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۴۰
منابع درآمد سازمان بشرح زير ميباشد: 1ـ حق بيمه از اول مهرماه تا پايان سال 1354 بميزان بيست و هشت درصد مزد يا حقوق است كه هفت درصد آن بعهده بيمه شده و هجده درصد بعهده كارفرما و سه درصد بوسيله دولت تأمين خواهد شد. 2- درآمد حاصل از وجوه و ذخاير و اموال سازمان. 3ـ وجوه حاصل از خسارات و جريمه هاي نقدي مقرر در اين قانون. 4- كمكها و هدايا. تبصره 1ـ از اول سال 1355 حق بيمه سهم كارفرما بيست درصد مزد يا حقوق بيمه شده خواهد بود و با احتساب سهم بيمه شده و كمك دولت كل حق بيمه به سي درصد مزد يا حقوق افزايش مييابد. تبصره 2ـ دولت مكلف است حق بيمه سهم خود را بطور يكجا در بودجه سالانه كل كشور منظور و بسازمان پرداخت كند. تبصره 3ـ سازمان بايد حداقل هر سه سال يكبار امور مالي خود را با اصول محاسبات احتمالي تطبيق و مراتب را به شورايعالي گزارش دهد.