ماده 11 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: تفاوت میان نسخه‌ها

==انتقادات==

در [[ماده 11 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری|این ماده]] و [[ماده 12 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری|ماده 12 از قانون حاضر]]، مقرر شده که تاریخ تقاضا، همان تاریخ دریافت اظهارنامه است. در حالی که مشخص نشده است که اداره مالکیت صنعتی، تاریخ دریافت اظهارنامه را چگونه تعیین می کند. درواقع مشخص نیست که اداره مالکیت صنعتی، در دفتر خاصی، اظهارنامه های دریافتی را ثبت و شماره و تاریخ وصول آنها را در اظهارنامه درج خواهد کرد یا اینکه بدون ثبت در دفتر، اقدام به درج تاریخ وصول بر روی خود اظهارنامه می کند. البته که مسلما در اداره مالکیت صنعتی، دفتری برای ثبت وجود خواهد داشت اما بهتر است برای رفع ابهام، مواد مزبور اصلاح شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت فکری (جلد دوم) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3951204|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=1}}</ref> علاوه بر این، در قسمت پایانی این ماده که مساله تکمیل اظهارنامه های ناقص مطرح است، مهلت سی روزه ای که در نظر گرفته شده، مطلق بوده و از این جهت تفاوتی میان متقاضیان مقیم ایران و متقاضیان مقیم خارج از ایران وجود ندارد اما در [[آیین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری]]، مهلت برای اشخاص مقیم ایران و خارج از ایران متفاوت در نظر گرفته شده است و برای اشخاص مقیم خارج از کشور، مهلت شصت روزه ای مقرر شده است. ذکر مهلت شصت روزه در آیین نامه مذکور، نوعی قانون گذاری محسوب می شود که در واقع از حدود صلاحیت آیین نامه اجرایی خارج است. بنابراین با توجه به این موضوع و همچنین منطقی بودن تفاوت مهلت اشخاص مقیم ایران و خارج از ایران، اصلاح این ماده از قانون حاضر شایسته مطلوب می باشد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت فکری (جلد دوم) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3951236|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=1}}</ref>

==منابع==

{{پانویس}}