رای نهایی
حکم نهایی که به آن رأی نهایی نیز گفته میشود، حکمی است که به علت سپری شدن مراحل قانونی رسیدگی یا سپری شدن مدت اعتراض و تجدیدنظر و فرجام، دعوی پایان یافته محسوب میشود؛ بنابراین، حکم نهایی حکمی قطعی و غیرقابل فرجام است.[۱] شایان ذکر است که حکمی که در دیوان عالی کشور ابرام گردیده، چون دوباره قابل فرجام نمیباشد نهایی است.[۲]
مواد مرتبط
رأی نهایی در داوری
رأی نهایی، به آخرین تصمیم دیوان داوری در رابطه با ماهیت اختلاف اطلاق میگردد. رأی نهایی به جز در موارد استثنایی از قبیل تصحیح، تکمیل و با تفسیر رأی، ختم رسیدگی داوری و فراغ داور را در پی دارد.[۳] همچنین، اینطور بیان شده است که مقصود از نهایی شدن رأی داوری، عدم امکان هر گونه اعتراض عادی و حتی فوقالعاده به اعتبار رأی داوری است.[۴] نکتهی دیگر آن که، اصولاً در رأیی که طبق آن اختلاف طرفین، به طور قطعی حل و فصل شده است، عبارت «رأی داوری نهایی» توسط دیوان داوری، قید میگردد.[۵]
منابع
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1236940
- ↑ نادر مردانی و محمد قهرمان. اجرای احکام مدنی و احکام و اسناد لازم الاجرای خارجی در ایران. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2154640
- ↑ عبدالحسین شیروی. داوری تجاری بینالمللی. چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3550368
- ↑ لعیا جنیدی. اجرای آرای داوری بازرگانی خارجی. چاپ 2. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4477628
- ↑ محسن محبی و محمد کاکاوند. مجموعه مقالات جشن نامه دهمین سالگرد تأسیس مرکز داوری اتاق بازرگانی. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5069388