ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۸ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

اظهار تردید یا انکار نسبت به دلایل و اسناد ارائه شده حتی الامکان باید تا اولین جلسه دادرسی به عمل آید و چنانچه در جلسه دادرسی منکر شود و یا نسبت به صحت و سقم آن سکوت نماید حسب مورد آثار انکار و سکوت بر او مترتب خواهد شد. در مواردی که رأی دادگاه بدون دفاع خوانده صادرمی شود، خوانده ضمن واخواهی از آن، انکار یا تردید خود را به دادگاه اعلام می‌دارد. نسبت به مدارکی که در مرحله واخواهی مورداستناد واقع می‌شود نیز اظهار تردید یا انکار باید تا اولین جلسه دادرسی به عمل آید.

توضیح واژگان

منکر: کسی است که خواسته دعوی را تکذیب کرده یا در برابر مدعی سکوت اختیار نماید، به‌طور کلی هر واکنشی که مدعی علیه در رد خواسته از خود نشان دهد .۸۵۸۱۸

پیشینه

مهلت مذکور در این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سابق ذیل ماده ۳۳۷ بیان شده بود. ۱۱۰۰۷۷۷

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

عبارت «حتی الامکان» را باید ناظر به مواردی دانست که سند تا اولین جلسه دادرسی ابراز نشده باشد. ۳۱۱۲۷۰

مطابق قسمت دوم این ماده در صورت واخواهی ار رای غیابی صادره، انکار و تردید نسبت به اسناد ارائه شده باید ضمیمه دادخواست واخواهی ارائه شود. ۴۶۶۲۰۰

با توجه به مفهوم این ماده به نظر می‌رسد واخوانده نیز می‌تواند به منظور رد اسناد ابرازی واخواه در جلسه اول رسیدگی به واخواهی انکار یا تردید خود را مطرح نماید. ۱۳۳۰۹۴۵//660321//142984

با توجه به ماده ۲۱۰ دادگاه با دو شرط به ادعای جعل رسیدگی می‌نماید، اولا صاحب سند آن را مسترد نکند، دوما ادعای جعل مؤثر در دعوا باشد. ۵۷۱۹۶۳