ماده ۵۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 513 قانون آیین دادرسی کیفری: اشخاص محكوم به حبس با ذكر مشخصات كامل ، نوع جرم ، ميزان محكوميت ، ايام بازداشت قبلي و مرجع صادر كننده حكم در برگه مخصوص ، براي تحمل كيفر به زندان همان حوزه قضائي يا نزديك ترين حوزه قضائي آن استان ، حسب مورد ، به همراه مأمور بدرقه زن و يا مرد و با رعايت موازين مراقبتي ، اعزام و معرفي مي شوند .

تبصره 1 ماده 513: زندان ها به زندان بسته ، نيمه باز ، مراكز حرفه آموزي و اشتغال و مراكز اقدامات تأميني و تربيتي از جمله كانون اصلاح و تربيت براي اطفال و نوجوانان تقسيم مي شود .

تبصره 2 ماده 513: به جز مواردي كه در قانون يا در حكم دادگاه تصريح شده است ، محكومان با توجه به نوع و مدت محكوميت ، پيشينه و شخصيتشان ، بر اساس تصميم شوراي طبقه بندي و تأييد قاضي اجراي احكام در يكي از بخشهاي فوق نگهداري مي شوند .

تبصره 3 ماده 513: در صورتي كه محل اقامت محكوم به حبس ، خارج از حوزه دادگاه صادركننده حكم باشد ، نامبرده براي تحمل ادامه حبس به زندان محل اقامت خود منتقل مي شود ؛ مگر اينكه اين امر موجب مفسده باشد كه در اين صورت با تشخيص قاضي صادر كننده رأي قطعي به نزديك ترين زندان به محل اقامت خود منتقل مي شود . هزينه انتقال از محل اعتبارات قوه قضائيه پرداخت مي شود .

توضیح واژگان

زندان: محلی است که در آن محکومان قطعی با معرفی مقامات ذی صلاح قضایی و قانونی برای مدت معین یا به طور دائم به منظور اصلاح و تربیت و تحمل کیفر نگهداری می‌شوند.

مطالعات فقهی

مستدات فقهی

در شرع قاعده ای به نام " الحبس عقوبه" وجود دارد که منظور از آن این است که در مواردی شرع از حبس به عنوان عقوبت استفاده کرده است. در برخی از روایات در مورد تعدادی از جرائم تصریح به حبس شده است و از این جهت که از منظر عرف مردمی نوعی مجازات است در عقوبت بودن آن نباید تردید کرد.

رویه قضایی

بخشنامه شماره 1/81/7788_ 1381/4/31: همکاری قضات در خصوص تشکیل زندان های باز در کلیه استان ها و اولویت دادن محکومین مالی به این نوع حبس مورد تاکید است.