ماده ۳۴۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۴۰ قانون آیین دادرسی کیفری: جرائم تعزيري درجه هفت و هشت ، به طور مستقيم در دادگاه مطرح مي شود . در اين مورد و ساير مواردي كه پرونده به طور مستقيم در دادگاه مطرح مي شود ، دادگاه پس از انجام تحقيقات به ترتيب زير اقدام مي كند : الف - چنانچه دادگاه خود را صالح به رسيدگي نداند ، قرار عدم صلاحيت صادر مي كند و اگر مورد را از موارد منع يا موقوفي تعقيب بداند ، حسب مورد ، اتخاذ تصميم مي كند . ب - در غير موارد مذكور در بند ( الف ) ، چنانچه اصحاب دعوي حاضر باشند و درخواست مهلت نكنند ، دادگاه با تشكيل جلسه رسمي ، مبادرت به رسيدگي مي كند . در صورتي كه اصحاب دعوي حاضر نباشند يا براي تدارك دفاع يا تقديم دادخواست ضرر و زيان ، درخواست مهلت كنند ، دادگاه با اخذ تأمين متناسب از متهم ، وقت رسيدگي را تعيين و مراتب را به اصحاب دعوي و ساير اشخاصي كه بايد در دادگاه حاضر شوند ، ابلاغ مي كند .

فلسفه و مبانی نظری ماده

یکی از طرق کاستن از اطاله دادرسی ،مطرح شدن جرایم کم اهمیت تر در خود دادگاه به طور مستقیم و بدون طرح در دادسرا است.

پیشینه

سابقاً بند ب ماده 177 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق در خصوص شرایط رسیدگی به آن دسته از جرایم در دادگاه است که تحقیقات مقدماتی ان ها در دادسرا انجام نمی شود. بلکه این امر و نیز محاکمه متهم هر دو در دادگاه صورت می گیرد. از نمونه های این جرایم می توان به جرایم منافی عفت و نیز جرایم تعزیری درجه 7 و 8 اشاره کرد. در این موارد نیز تطبیق عنوان مجرمانه با عمل ارتکابی را باید از وظایف خود دادگاه دانست.

اگرچه قرار های نهایی همچون قرار مجرمیت باید پس از اخذ آخرین دفاع صورت گیرند، اما در خصوص قرار موقوفی تعقیب و نیز عدم صلاحیت، عده ای معتقد به عدم لزوم رعایت این قاعده هستند.

بخش دوم بند ب ماده فوق، به لزوم رعایت «اصل لزوم تعیین وقت دادرسی» اشاره دارد. به عقیده گروهی از نویسندگان اعطاء مهلت به طرفین در صورت تقاضای مهلت بر اساس این ماده، بر طبق عرف قضایی ما سه روز است. اما این مقدار را می توا با توجه به کیفیت پرونده تغییر داد مهلت بیشتری اعطا نمود.

مواد مرتبط

ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی