ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری:مأمور جلب پس از ابلاغ برگه جلب ، متهم را دعوت مي كند كه با او نزد بازپرس حاضر شود . چنانچه متهم امتناع كند ، مأمور او را جلب و تحت الحفظ نزد بازپرس حاضر مي نمايد و در صورت نياز مي تواند از ساير مأموران كمك بخواهد .

توضیح واژگان

برگ جلب ورقه ای چاپی و رسمی است که محتوی آن شامل احضار فردی است که نام او در ورقه جلب ذکر شده است تا برای رسیدگی به موضوعی معین نزد مقام صادر کننده برگ جلب حضور یابد. همچنین برگ جلب را دستور کتبی دادرس خطاب به قوای عمومی برای حاضر کردن متهم یا شاهد یا مطلع نزد قاضی نیز تعریف کرده اند.

مقصود از ابلاغ در ماده فوق، ابلاغ واقعی است.

پیشینه

سابقاً ماده 123 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

لازم است برای جلب متهم، برگ جلب به او ابلاغ گردد تا از صحت این دستور مطلع شود.

در خصوص تکلیف ضابطین در حین جلب، عده ای به این نکات اشاره کرده اند:

1-داشتن برگ جلب

2-بی توجهی به تمایل یا عدم تمایل مجلوب به جلب

3-مبادرت به جلب در طول روز مگر در صورتی داشتن دستور جلب در شب

4-اقدام به جلب مطابق برگ جلب در فرض تقاضای جلب متهمی از سوی شاکی

5- تسلیم کردن فوری مجلوب نزد مقام قضایی متقاضی جلب

6- تحت نظر داشتن متهم حد اکثر تا 24 ساعت در فرض بیم تبانی یا فرار وی.

در این ماده ضمانت اجرای استنکاف مأمورینی که از آنان تقاضای استمداد شده است مشخص نشده لذا به اعتقاد گروهی صرفاً می توان چنین استنکافی را نوعی تخلف انتظامی تلقی نمود.

رویه قضایی

بر اساس نظریه مشورتی 7/1373-1379/3/26 توقیف، جلب و دستگیری متهمان زن باید توسط مأمورین زن صورت گیرد. مگر در موارد ضروری و عدم دسترسی به مأمورین زن. در این شرایط نیز رعایت موازین شرعی لازم است.

انتقادات

عده ای دادن اختیار بازداشت متهم به مأموران جلب را که حتی ممکن است فردی بجز ضابطین قوه قضاییه باشند، محل تأمل دانسته اند.