اقدامات تامینی و تربیتی
قانون اقدامات تامینی و تربیتی در سال 1339 متاثر از اندیشه های مکتب تحققی تصویب شد.در حال حاضر این قانون به موجب ماده 728 قانون مجازات اسلامی 1392 نسخ صریح شده است.قانون اقدامات تامینی و تربیتی در ماده 1 خود این دست اقدامات را چنین تعریف کرده بود:"اقدامات تامینی عبارتند از تدابیری که دادگاه برای جلوگیری از تکرار جرم،نسبت به مجرمینی که دارای حالت خطرناک هستند،اعمال مینماید."
همچنین در ماده 1 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 یکی از موضوعات اصلی قانون جزا را اقدامات تامینی و تربیتی دانسته اند.[۱]
از مهم ترین خصوصیات این اقدامات میتوان به فقدان وصف سرزنش آمیزی،رنج آوری،نامعین بودن مدت،تحقیر آمیز نبودن و برخی ویژگی ها اشاره کرد که میان این دست اقدامات و مجازات ها مشترک میباشد مثل،اصل شخصی بودن،تبعیت از اصل قانونی بودن جرم و مجازات و ضرورت تعیین و مداخله توسط مقام قضائی.بنابراین هدف اصلی این دست اقدامات،پیشگیری از جرم و اصلاح و بازپروری بزهکارانی است که دارای حالت خطرناک هستند.[۲]
مصادیق مهم اقدامات تامینی و تربیتی
-اقدامات تربیتی نظیر نگهداری اطفال بزهکار در کانون های اصلاح و تربیت
-اقدامات مراقبتی مثل مواظبت از مجرم در محل اقامت اجباری
-اقدامات پیشگیرانه مثل منع از حضور در مکان یا مراکز معین
-اقدامات درمانی مثل نگهداری مجانین مجرم در تیمارستان مجرمان مجنون یا معتاد در مراکز ترک اعتیاد
-اقدامات حمایتی مثل تسلیم اطفال بزهکار به اولیا یا سرپرستان[۳]
منابع
- ↑ علی نجفی توانا و ایوب میلکی. حقوق جزای عمومی (تحلیلی انتقادی تطبیقی) (جلد اول). چاپ 1. جتگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321948
- ↑ علی نجفی توانا و ایوب میلکی. حقوق جزای عمومی (تحلیلی انتقادی تطبیقی) (جلد اول). چاپ 1. جتگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321952
- ↑ علی نجفی توانا و ایوب میلکی. حقوق جزای عمومی (تحلیلی انتقادی تطبیقی) (جلد اول). چاپ 1. جتگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321956