ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی

هرگاه کسی فعلی که انجام آن را بر عهده گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذاشته است، ترک کند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام آن فعل را داشته باشد جنایت حاصل به او مستند می شود و حسب مورد عمدی، شبه عمدی، یا خطای محض است، مانند این که مادر یا دایه ای که شیردادن را بر عهده گرفته است، کودک را شیر ندهد یا پزشک یا پرستار وظیفه قانونی خود را ترک کند.

نکات توضیحی - تفسیری دکترین:

برای تحقق این ماده وجود چهار شرط لازم است

1- باید وظیفه قانونی بر عهده تارک فعل باشد صرف نظر از آنکه این وظیفه به موجب کدام قانون به عهده او گذاشته شده باشد.

2-جنایت باید به سبب ترک فعل محقق شده باشد.

3-تارک فعل باید توانایی انجام فعل را داشته باشد.

4-وجود عنصر روانی در تارک غعل ثابت گردد و بسته به آن عمل تارک فعل میتواند عمدی یا غیر عمدی باشد.