زمان و مکان انعقاد قراردادهای الکترونیکی
زمان و مکان انعقاد قراردادهای الکترونیکی نام مقاله ای از لعیا جنیدی و سحر کریمی است که در شماره هفتم (شهریور ۱۳۹۴) دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی منتشر شده است.
چکیده
با رونق گرفتن استفاده از ابزارهای الکترونیکی، به ویژه اینترنت برای انعقاد قراردادهای بینالمللی، اکثر آن‌ها در شرایطی منعقد می‌شوند که طرفین در مجلس واحدی گرد نیامده‌اند. از آنجایی که زمان و مکان هر قرارداد، از مختصات اصلی آن است و نتایج حقوقی فراوانی را به دنبال دارد، هر کشوری سعی می‌کند که قواعد و مقررات حاکم بر زمان و مکان معاملات الکترونیکی را تدارک ببیند. با بروز تعارض بین مقررات ملی، فکر تدوین یک کنوانسیون بینالمللی برای حکومت بر قواعد معاملات الکترونیکی شکل گرفت. یکی از این اسناد، کنوانسیون آنسیترال در رابطه با استفاده از ارتباطات الکترونیکی در قراردادهای بینالمللی است که در تاریخ 23 نوامبر 2005 به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متّحد رسیده است. با تطبیق مقررات این کنوانسیون با حقوق ایران در زمینه زمان و مکان انعقاد قراردادهای الکترونیکی، در یک جمع بندی کلی می‌توان گفت با توجه به اینکه از یک طرف در برخی از موارد اختلافی، کنوانسیون حکمی مقرّر ننموده و به قوانین داخلی کشورها واگذار کرده است و از طرف دیگر، در موارد تعیین شده نیز، اختلاف جدی با قانون تجارت الکترونیکی و حقوق داخلی ایران مشاهده نمی‌شود، با الحاق ایران به کنوانسیون ناهماهنگی جدی ایجاد نخواهد آمد. این مقاله به بررسی کنوانسیون و حقوق ایران در زمینۀ موضوع محدود شده است.
کلیدواژه ها
- ارتباطات الکترونیکی
- قراردادهای بینالمللی
- آنسیترال
- زمان انعقاد قراردادهای الکترونیکی
- مکان انعقاد قرارداد الکترونیکی
مواد مرتبط
- ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۹۶۸ قانون مدنی
- ماده ۲۶ قانون تجارت الکترونیک
- ماده ۲۸ قانون تجارت الکترونیکی
- ماده ۲۹ قانون تجارت الکترونیکی
- ماده ۳۰ قانون تجارت الکترونیکی