ماده ۵۸۶ قانون مدنی

اگر برای شرکت در ضمن عقد لازمی، مدت معین نشده باشد هر یک از شرکا هر وقت بخواهد می‌تواند رجوع کند.

توضیح واژگان

شرکت عقدی است معین، که منجر به ایجاد اشاعه در اموال شرکا می گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قاعده التزام به مفاد عقد، در عقود جایز نیز جاری است. لذا تا زمانی که هر یک از طرفین، عقد را بر هم نزده است؛ باید به تعهد خود پایبند باشد. و درموردی که ضمن عقد جایز، شرط عدم فسخ گنجانده شود؛ چنین عقدی، تبدیل به عقد لازم نمی گردد؛ و تمام عنصر خود را حفظ می نماید؛ و درصورت فوت یا حجر هریک از طرفین، منحل می گردد. و عقود جایز، عقودی متزلزل هستند.

شرکت های تجاری، معمولاً دائمی هستند. مگراینکه به موجب اساسنامه، بقای آنها، محدود به مدت معینی شده باشد. اما شرکت های مدنی از قابلیت بقا، برای مدت کمتری نسبت به شرکت های بازرگانی برخوردار بوده؛ و به راحتی با رجوع هر یک از شرکا منحل می گردند.

با استناد به مفهوم مخالف این ماده، چنانچه شرکا ضمن عقدی لازم، برای شرکت مدت تعیین نموده باشند؛ تا انقضای موعد معهود، نمی توانند از شرکت رجوع نموده؛ و بدین ترتیب آن را منحل نمایند.

سوابق فقهی

شرط مدت در شرکت هایی که به موجب عقد، به وجود آمده اند؛ باطل بوده؛ و الزام آور نیست. زیرا با تقسیم مال الشرکه بین شرکا، می توان عقد شرکت را منحل نمود.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره 586 مورخه 15/10/1369 شعبه 23 دیوان عالی کشور، الزام شرکا به بقای در شرکت، قانونی و صحیح نیست.