ماده ۲۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی

سندی که در دادگاه ابراز می شود ممکن است به نفع طرف مقابل دلیل باشد، در این صورت هرگاه طرف مقابل به آن استناد نماید ابرازکننده سند حق ندارد آنرا پس بگیرد و یا از دادگاه درخواست نماید سند او را نادیده بگیرد.

توضیح واژگان

سند : وفق ماده 1283 ق.م سند عبارت است از هر نوشته ای که در مقام دعوا یا دفاع بتوان به آن استناد نمود.311136

پیشینه

این ماده در قانون آیین دادرسی سال 1290 ذیل موارد 281 و 298 آن قانون بیان شده بود و همچنین در قانون آیین دادرسی مدنی سال 1318 نیز در ماده  374 پیش بینی شده بود.699452/139471

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

ممکن است مفاد سند ابرازی کلا یا جزئا به نفع طرف مقابل باشد لذا در اینگونه موارد ابراز کننده سند نمی تواند سند خود را مسترد نموده یا از دادگاه تقاضا نماید سند او را نادید بگیرد.578565 در اینجا شرط ممنوعیت استرداد استناد طرف مقابل به سند می باشد.139476

چنانچه تعرض به سند از توع تعرض دفاعی باشد یعنی با ادعای مخالفت با قانون یا واقع یا تحقق موضوع آن مواجه شود ، استرداد آن با مانع مذکور در این ماده مواجه می شود.578840

به دلالت این ماده در صورت عدم حضور خوانده در جلسه دادرسی ، خواهان می تواند سند ابرازی که در بخشی از آن به نفع خوانده دلیلی وجود دارد ، را استرداد نماید.116989

در صورتی که فتوکپی سند به نفع طرف مقابل باشد نمی توان وی را ملزم به اراوه اصل سند نمود139473

مصادیق و نمونه ها

1) برای مطالبه وجه سند به دادگاه ارائه شده و درخواست مطالبه نقدی طلب صورت پذیرفته است ، در اینجا طرف مقابل به سند استناد کرده که در آن پرداخت به صورت قسطی تعیین شده است ، لذا با درخواست خوانده و استناد به سند ابراز شده  امکان استرداد این سند از دادگاه وجود ندارد.114338