ماده ۱۸۱ قانون مجازات اسلامی

عادل کسی است که در نظر قاضی یا شخصی که بر عدالت وی گواهی می دهد، اهل معصیت نباشد. شهادت شخصی که اشتهار به فسق داشته باشد، مرتکب گناه کبیره شود یا بر گناه صغیره اصرار داشته باشد تا احراز تغییر در اعمال او و اطمینان از صلاحیت و عدالت وی، پذیرفته نمی شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بیشتر نویسندگان به عامل درونی و نفسانی عدالت توجه دارند. اما عده ای انعکاس خارجی را کافی میدانند یعنی همین که شخص به صورت متعارف رفتار پسندیده دارد عادل است و ملازمه ای هم میان رفتار خارجی و عامل درونی وجود ندارد.به عقیده فقهای متاخر به مفهوم عرفی و فسلفی عدالت بیشتر توجه شده است و با افزودن شرط مروت عدالت را در غیرمسلمان نیز قابل تحقق میدانند.رفتار عادلانه اماره صحت شهادت عادل است. یعنی شخص عادل اگر خبر از موضوعی بدهد راست است.بنابراین شخصی که مدعی عدم عدالت فردی که دارای رفتار نیکو و مروت است میباشد ،باید آن را اثبات کند.