ماده 12 قانون ثبت احوال
ماده ۱۲ قانون ثبت احوال: ولادت هر طفل در ایران اعم از این که پدر و مادر طفل ایرانی یا خارجی باشند باید به نماینده یا مأمور ثبت احوال اعلام شود و ولادت اطفال ایرانیان مقیم خارج از کشور به مأمور کنسولی ایران در محل اقامت و اگر نباشد به نزدیکترین مأموران کنسولی یا به سازمان ثبت احوال کشور اعلام شود.
مواد مرتبط
پیشینه
ثبت ولادت اولین بار در تصویب‌نامه مصوب ۱۲۹۷ الزامی شد.[۱]
فلسفه و مبانی نظری
ثبت ولادت به دو منظور انجام می‌گیرد. اول، اجرای مصوبات قانونی. دوم، ضبط اطلاعات آماری؛ زیرا دولت‌ها نیازمند اطلاعات جمعیتی هستند.[۲]
رویه‌های قضایی
نظریه مشورتی شماره ۷/۱۲۸۸ مورخ ۱۳۷۷/۳/۱۰ مقرر می‌دارد با توجه به ماده ۱ و ۱۲ و بند ۶ ماده ۱۶ قانون ثبت احوال مصوب ۱۳۵۵ در صورتی که شخصی در سنین بالا فاقد شناسنامه باشد و به اداره ثبت احوال مراجعه کند و این اداره از صدور شناسنامه خودداری کند بدون این که کتباً جواب منفی به او بدهد نظر به این که دادگستری مرجع تظلمات عمومی است متقاضی می‌تواند به دادگاه عمومی مراجعه کند و این مسئله به دیوان عدالت مربوط نیست زیرا تصمیم از طرف اداره ثبت احوال نبوده که متقاضی ابطال آن را بخواهد و دیوان حکم به ابطال تصمیم مذکور بدهد و لذا الزام اداره ثبت احوال به صدور شناسنامه در این شرایط در دادگاه عمومی اشکالی ندارد.[۳]
منابع
- ↑ محمد درویش زاده و جمعی از همکاران. قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. داد و دانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405840
- ↑ محمد درویش زاده و جمعی از همکاران. قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. داد و دانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405832
- ↑ صلاح الدین اصغری. محشای قانون ثبت احوال. چاپ 2. خرسندی، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405836