ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی

در مورد ماده قبل وراث باید ضامن و یا تضمینات کافیه دیگر بدهند تا در صورتی که اشخاص ثالث حقی بر اموال او داشته باشند از عهده‌ اموال و یا حق اشخاص ثالث بر آیند. تضمینات مزبور تا موقع صدور حکم موت فرضی غایب باقی خواهد بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

وصی یا موصی له، می تواند درصورت دادن تضمین کافی، در اموال غایب، تصرف نماید.

درصورتی برخی از ورثه غایب، از دادن تضمین امتناع ورزند؛ دادگاه برای اداره حصه آنان، امین تعیین خواهد نمود. و درصورتیکه اکثر وراث غایب، قادر یا مایل به دادن تضمین نبوده؛ و یکی از آنها، به جای همه ورثه تضمین دهد؛ دراینصورت همه اموال غایب، به تصرف وی داده شده، و نیازی به تعیین امین، برای اداره دارایی غایب نیست.

تضمین موضوع این ماده، ممکن است معرفی شخصی به عنوان ضامن، یا رهن و وثیقه، و یا وجه الضمان نقدی، و یا ضمانت نامه بانکی باشد.

تصرف در اموال غایب مفقوالاثر، پس از صدور حکم موت فرضی، نیازی به تضمین ندارد؛ زیرا در این زمان، غایب فوت شده مفروض است؛ و دیگر منافعی ندارد؛ تا نیاز به حمایت از آن، باشد.

رویه های قضایی

پس از اخذ تضمین از ورثه، و دادن اموال غایب به تصرف آنان، و باقی ماندن تضمین مزبور تا زمان صدور حکم موت فرضی، دیگر نیازی به نظارت دادستان بر اموال مزبور، نمی باشد؛ مگر درمواردی که قانون امور حسبی، تصریح نموده باشد.