ماده ۲۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

هرگاه یکی از طرفین سندی ابراز کند که در آن به سند دیگری رجوع شده و مربوط به دادرسی باشد، طرف مقابل حق دارد ابراز سند دیگر را از دادگاه درخواست نماید و دادگاه به این درخواست ترتیب اثر خواهد داد.

توضیح واژگان

سند : وفق ماده 1283 ق.م سند عبارت است از هر نوشته ای که در مقام دعوا یا دفاع بتوان به آن استناد نمود.311136

پیشینه

این ماده در ماده 270 قانون آیین دادرسی مدنی سال 1290 نیز بیان شده بود همچنین در ماده 299 قانون آیین دادرسی مدنی سال 1318 نیز پیش بینی شده بود.699453

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مواد 208 تا 216 قانون ایین دادرسی مدنی جدید در قسمت مواد عمومی از مبحث اسناد قانون سابق وجود نداشت بلکه طی یکی از مباحث امور اتفاقی با عنوان «مبحث نهم – درخواست ارائه سند از طرف »بیان شده بود.139479

وفق این ماده قانونگذار تمام اشخاص حقیقی و حقوقی ( دولتی یا خصوصی یا هر نهاد حقوقی دیگر ) را ملزم نموده تا با درخواست طرف مقابل و دستور دادگاه سندی که مدرک ادعای آنان به آن سند اشاره نموده را ارائه دهند .334552 شرط این الزام همانطور که بیان شد درخواست طرف مقابل و تاثیر سند در دادرسی می باشد که تشخیص ارتباط سند با قاضی رسیدگی کننده می باشد.114341البته ممکن است دادگاه جلسه را برای ابراز سند و دیدن آن و دفاع و اظهارات احتمالی طرفین دعوا در مورد آن تجدید نماید و یا بهتر است دستور تعیین وقت احتیاطی صادر و پس از دیدن آن در وقت احتیاطی در صورت ضرورت تشکیل جلسه ی دادرسی ، دستور تعیین جلسه دادرسی را صادر نماید.336175

چنانچه ابراز کننده سند علی رغم دستور دادگاه سند مورد درخواست را ارائه ننماید ، نمی تواند فقط از سند ابرازی بدون سند مورد رجوع برای اثبات حقانیت خود در دادگاه بهره گیرد.1330803