ماده ۲۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۹ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «اگر کسی که باید سوگند یادکند برای قبول یا رد سوگند مهلت بخواهد، دادگاه می توا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

اگر کسی که باید سوگند یادکند برای قبول یا رد سوگند مهلت بخواهد، دادگاه می تواند به اندازه ای که موجب ضرر طرف نشود به او یک بار مهلت بدهد.

توضیح واژگان

سوگند:  سوگند عبارت است از تایید رسمی وجود یک امری توسط ذینفع در یک مرجع قضایی می باشد، سوگند در قانون آیین دادرسی مدنی به عنوان دلیل امده است.695958

پیشینه

این ماده در قوانین ایین دادرسی مدنی سال های 1290 و 1318 مشابهی ندارد.699588/140061

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

ادای سوگند با توجه به باوری که نسبت به عواقب شرعی سوگند دروغ وجود دارد امر مهمی می باشد که باید با تامل و تعقل کافی صورت گیرد بدین منظور اعطای مهلت به شخصی که باید سوگند یاد کند امری منطقی می باشد. 334885 این مهلت به معنای تجدید جلسه است زیرا بدون تشکیل جلسه دادرسی نمی توان قسم داد.140063 و مطابق این ماده دادگاه باید طول مدت را تعیین نماید.312561

به نظر می رسد سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی مشمول مهلت مقرر در این ماده نمی باشد.312560

سوابق و مستندات فقهی

اگر مدعی علیه در مقام پاسخ عذر آورد و مهلت خواست تا درباره مساله فکر کند حاکم به هر مقدار که مصلحت بداند به او مهلت می دهد صراحت نظر مرحوم آیت الله خمینی (ره) در این مساله واضح است.512752

بحث از تعرض به سند ، به صورت خاص ، در منابع فقهی طرح نشده است ؛ اما برای انکار مدعی علیه و مراحل رسیدگی به آن چنین گفته اند «....[الف-] اگر منکر ، برای اثبات مراتب انکار خود ، از دادگاه استمهال کند تا جواب لازم را بدهد و برای این کار ، عذر قابل قبول داشته باشد ، دادگاه باید به او مهلت بدهد . این یک موعد قضایی است که مقدار آن را ، دادگاه با رعایت اوضاع و احوال ، تعیین خواهد کرد .... مثلا ممکن است خوانده ، برای اثبات انکار خود ، بینه داشته باشد ؛ بینه منکر مسموع است .... پس دادگاه باید به خوانده مهلت معقول ، برای آوردن بینه بدهد . از روح برخی احادیث ، این نظر ، استفاده می شود . نظیر : «قال علی علیه السلام لشریح : اجعل لمن ادعی شهودا امدا بینهما ، فان احضرهم اخذت له بحقه و ان لم یحضرهم اوجبت علیه القضیه »578896