ماده ۳۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۵ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «درصورتی که برابر ماده (318) اقامه دعوا نشود و یا درصورت اقامه دعوا، ادعای خواها...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

درصورتی که برابر ماده (318) اقامه دعوا نشود و یا درصورت اقامه دعوا، ادعای خواهان رد شود، متقاضی دستور موقت به جبران خساراتی که طرف دعوا در اجرای دستور متحمل شده است محکوم خواهد شد.

توضیح واژگان

دستور موقت : « در مواردی که رسیدگی عادی موجب ضرر به متقاضی باشد و رسیدگی فوریت دارد ، دادگاه می تواند حتی بدون احضار طرف مقابل ، در مورد توقیف اموال و یا انجام عملی یا نهی از آن موقتا دستوراتی صادر نماید»251129

پیشینه

حکم این ماده مشابه حکم مقرر در ماده 785 قانون آیین دادرسی مدنی سال 1318 می باشد با این تفاوت که متن قانون سابق کاملتر بوده و علاوه بر جبران خسارت ناشی از اجرای دستور موقت ، تادیه خسارتی را نیز که خوانده برای دادن ضامن و وثیقه و غیره جهت جلوگیری از اجرای دستور موقت متحمل شده بود. نیز مطرح شده بود.740296

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

جبران خسارت ناشی از دستور موقت ، به عهده کسی است که در دعوی اصلی محکوم شود. خواهان در صورت موفقیت در دعوی می تواند هزینه های درخواست دستور موقت را مطالبه نماید ، همچنین خوانده نیز می تواند در صورت پیروزی در دعوا خسارات ناشی از انجام اجرای دستور موقت را از محل تامین مطالبه نماید.295108

در صورت عدم طرح دعوی اصلی در مهلت مقرر در دادگاه صالح و یا محکوم شدن خواهان وی موظف به پرداخت خسارات ناشی از اجرای دستور موقت می باشد877718/143553/561827 این جبران خسارت از محل تامین دریافتی از خواهان می باشد.335346

مطابق مواد 323 و 324 قانون آیین دادرسی مدنی پرداخت خسارت ناشی از اجرای دستور موقت و یا عدم طرح دعوی به موقع نیازمند رسیدگی ماهوی و صدور حکم توسط دادگاه می باشد.972210