ماده ۱۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری:هرگاه به تشخيص بازپرس ، مباشرت وي در انجام تحقيقي در خارج از حوزه قضائي محل مأموريتش ضروري باشد ، موضوع را به نحو مستدل به دادستان اعلام و پس از كسب نظر موافق وي ، ضمن هماهنگي با دادستان محل و تحت نظارت او ، نسبت به اجراي مأموريت اقدام مي كند . در اين صورت ، ضابطان دادگستري و مراجع رسمي مكلف به اجراي دستورهاي بازپرس هستند .

پیشینه

مفاد این ماده از ابداعات جدید قانونگذار بوده و در قوانین سابق سابقه نداشته است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده بیانگر یکی از وظایف دادستان مبنی بر بررسی درخواست بازپرس در خصوص خروج از حوزه قضایی و انجام تحقیقات و اجرای ماموریت در حوزه ای دیگر است. این ماده نسبت به قوانین سابق که در موارد لزوم انجام تحقیقات در خارج از حوزه محل ماموریت بازپرس، امکان انجام ان از سوی خود بازپرس و بدون اعطای نیابت قضایی را پیش بینی نکرده بود، گامی جدید محسوب می شود.بر اساس این ماده برای تحقیق در خارج از حوزه قضایی محل مأموریت بازپرس، لازم است وی هماهنگی های مورد نیاز را با دادستان محل مأموریت خود به عمل آورده و نهایتاً تحت نظارت دادستان محل معطی نیابت به انجام مأموریت بپردازد.

مفاد ماده فوق فقط در قلمرو حاکمیت جمهوری اسلامی قابل اعمال بوده و هیچ بازپرسی نیم تاوند به استناد این ماده مباشرت خود در انجام تحقیقات خارج از حوزه قضایی ماموریت خود و در قلمرو کشوری دیگر را بخواهد.

رویه های قضائی

طبق نظریه مشورتی شماره 7/93/958 -93/4/23 اداره کل حقوقی قوه قضائیه"با توجه به صراحت ماده 122 قانون آیین دادرسی کیفری،مبنای ضرورت مباشرت بازپرس در انجام تحقیقات در خارج از حوزه قضائی محل خدمت خود را صرفا تشخیص بازپرس و متعاقبا موافقت دادستان محل خدمت قرار داده است.در واقع بازپرس پس از کسب نظر موافق دادستان اقدام مینماید.در این حالت دادستان اخیر الذکر دارای کلیه اختیارات قانونی دادستان محل خدمت بازپرسی که وی تحت نظارت او انجام وظیفه مینماید در محدوده ماموریت محوطه در حوزه قضائی مربوط به دادستان اخیرالذکر میباشد و میتواند با استناد به ماده 105 قانون آیین دادرسی کیفری در جریان تحقیقات بازپرس مذکور تقاضای قانونی خود را مطرح و بازپرس یادشده در حدود قانون مکلف به انجام آنها میباشد.