اصل ۱۰۹ قانون اساسی

اصل 109 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: شرايط و صفات رهبر:1- صلاحيت علمي لازم براي افتاء در ابواب مختلف فقه.2 - عدالت و تقواي لازم براي رهبري امت اسلام. 3- بينش صحيح سياسي و اجتماعي، تدبير، شجاعت، مديريت و قدرت كافي براي رهبري. درصورت تعدد واجدين شرايط فوق، شخصي كه داراي بينش فقهي و سياسي قوي تر باشد مقدم است.

توضیح واژگان

افتاء: اظهار نظر در مسائل شرعی به وسیله کسی که در آن صاحب نظر است.

فقه: در لغت به معنای دانش و فهم و فقیه به معنای دانشمند است.

پیشینه

مطابق اصل 109 شرط مرجعیت برای رهبری وجود داشت اما در بازنگری سال 68 این شرط حذف شده و صرف فقیه بودن جایگزین آن شد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

سکوت قانون اساسی نسبت به شرط تابعیت رهبری دلیلی بر انصراق آن نیست. بلکه می توان شرط ایرانی الاصل بودن برای ریاست جمهوری را برای رهبری با توجه به موقعیت خظیر ملی این مقام به طریق اولا لازم شمرد.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

آیات 124 و 247 سوره بقره از جمله مستندات فقهری اصل 109 قانون اساسی هستند. همچنین آیات 15 صوره نمل و 55 شوره یوسف از مستندات فقهی این اصل می باشد.