ماده ۵۷۱ قانون مدنی
شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شئ واحد به نحو اشاعه.
توضیح واژگان
اشاعه: به وضعیت ناشی از اجتماع حقوق دو یا چند شخص در مالی معین، نسبت به همه اجزای مالی و اعتباری آن مال، اشاعه گویند.[۱]
پیشینه
به موجب ماده 1832 قانون مدنی فرانسه، مصوب 1978، شرکت مدنی، عقد محسوب گردیده؛ و موضوع آن می تواند مال یا حرفه بوده؛ و شرکا در زیان نیز، با هم سهیم می باشند.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در مالکیت به نحو اشاعه، علی رغم اینکه جنبه فردی و مستقل مالکیت هر شریک، دارای اهمیت است؛ هیچیک از شرکا، نسبت به تمام یا قسمتی از مال الشرکه، دارای حقی انحصاری نمی باشد. و مصداق حق او در عالم خارج معین نیست. اما نمی توان منکر مالکیت هر یک از آنان، نسبت به حق خویش شد.[۳]
ممکن است عقد شرکت، تؤام با ایجاد یک شخصیت حقوقی، و تملیک مال الشرکه برای آن شخص حقوقی باشد. مصداق بارز اینگونه شرکت ها، شرکت تجاری است.[۴]
سوابق فقهی
شرکت، عقدی است که جهت اعتبار آن، علاوه بر ایجاب و قبول، امتزاج مال دو شریک نیز لازم است.[۵]
انتقادات
تعریف شرکت در این ماده، به طور مطلق، کلی و نوعی بیان گردیده؛ که منجر به وسعت قلمرو آن شده است. و مواردی نظیر اشاعه، دیوار مشترک، شرکت در حق عبور و حق مجرا، شرکت در حیاط و استخر، مضاربه، مزارعه و ... را، که درواقع دارای مقررات خاصی بوده؛ و از شمول عقد شرکت خارج می باشند؛ دربر می گیرد.[۶]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. اساس در قوانین مدنی (المدونه). چاپ 1. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1440456
- ↑ سیدمحمود کاشانی. حقوق مدنی قراردادهای ویژه (اشاعه، شرکت مدنی، تقسیم مال مشترک، ودیعه، وکالت، ضمان). چاپ 1. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 516672
- ↑ ناصر کاتوزیان. دوره مقدماتی حقوق مدنی (اموال و مالکیت). چاپ 30. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2942212
- ↑ سیدمهدی میرشفیعیان. راهنمای معاملات و طرح دعاوی اموال غیرمنقول. چاپ 3. حقوقدان، 1380. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1534504
- ↑ گزیده ای از پایان نامه های علمی در زمینه حقوق مدنی (جلد پنجم). چاپ 1. جنگل، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 595436
- ↑ فصلنامه حق دفتر هفتم مهر و آذر 1365. شرکت سهامی روزنامه رسمی ایران، 1365. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1319936