ماده ۱ قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب ۱۳۵۲

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۱ توسط Fariba-Ranjbar (بحث | مشارکت‌ها) (←‏مواد مرتبط)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 1 قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب 1352: حق تکثیر یا تجدید چاپ و بهره برداری و نشر و پخش هر ترجمه ای با مترجم و یا وارث قانونی او است. مدت استفاده از این حقوق که به وارث منتقل میشود از تاریخ مرگ مترجم سی سال است.

حقوق مذکور در این ماده قابل انتقال بغیر است و انتقال گیرنده از نظر استفاده از این حقوق قائم مقام انتقال دهنده برای استفاده از بقیه مدت از این حق خواهد بود. ذکر نام مترجم در تمام موارد استفاده الزامی است.

مقالات مرتبط

حکمرانی و تنظیمگری پلتفرم‌های ویدئویی در ایران: از منازعه بر سر نهاد متولی تا تعدیل محتوا